Ludzie zamieniający się w cyborgi: artykuł naukowy na temat „wykrywania różnych mikroplastików u pacjentów poddawanych operacjom kardiochirurgicznym”
Autor, Anna Mihalcea
Artykuł opublikowany w American Chemical Journal potwierdza wyniki moich analiz krwi na żywo. Badacze ci nazywają hydrożelowe nanotechnologie mikroplastikami. Oczywiście nie wspominają, czy ludziom wstrzyknięto broń biologiczną C19, mimo że znaleziono polietylen.
Lekarze i naukowcy mówią nam, że białko kolczaste powoduje toksyczność kardiologiczną i zapalenie mięśnia sercowego. Jednak my i inni badacze wykazaliśmy w szczegółowej analizie, że zbadane fiolki C19 nie zawierają mRNA, ale toksyczne metale.
Wykazałam rozległe skażenie biologią syntetyczną hydrożelu i nanotechnologią żywej krwi ludzkiej u nieszczepionych osób C19 w wyniku wydalania i narażenia środowiskowego.
Nowe odkrycia w niezaszczepionej żywej krwi pokazują te same samoorganizujące się hydrożelowe kulki, co w zabalsamowanej krwi martwej z ogromnymi gumowatymi skrzepami. Szokująca weryfikacja badań: nie ma już czystej krwi!
Ponadto wykazałam rozległy rozwój skrzepów gumy hydrożelowej w próbkach krwi.
Obserwacje rozwoju gumowatych skrzepów we krwi nieszczepionej C19 z różnymi związkami przeciwutleniającymi – porównanie z pracą historyczną Clifford Carnicoms CDB/Morgellons
Jest oczywiste, że hydrożel ten znajdowałby się w każdym narządzie ciała. Tutaj mamy analizę pacjentów, którzy przeszli operację serca. Wyniki są szokujące, zasmucające i niepokojące w świetle ignorowania przez światową społeczność medyczną naszej analizy szczepionki C19, która wykazała nanotechnologię bez mRNA i żywą krew u wszystkich ludzi, u których stwierdzono skażenie krwi. Naukowcy zauważają, że znaleziono polietylen i poliuretan. Polietylen znajduje się w fiolkach C19 w postaci glikolu polietylenowego. Clifford Carnicom i ja znaleźliśmy w krwi zaszczepionej i nieszczepionej C19 sygnatury bliskiej podczerwieni zawierające polialkohol winylowy, polieny (polietylen), poliamidy. W tym badaniu stwierdzono ten sam skład chemiczny, jak pokazano poniżej: Poliamidy, polietylen, poliwinyl. Naukowcy odkryli także politereftalan etylenu. Te tworzywa sztuczne wykryto w analizie środowiskowych włókien polimerowych. Są one rozpylane na ludzi w ramach operacji geoinżynieryjnych.
Mikroplastiki wykryto w ludzkim kale, płucach i łożyskach, które są narażone na bezpośredni kontakt ze środowiskiem zewnętrznym przez różne jamy ciała, w tym jamę ustną/odbytu oraz macicę/pochwę. Nadal brakuje kluczowych danych na temat narażenia na mikroplastiki w całkowicie zamkniętych narządach ludzkich. W tym artykule wykorzystaliśmy laserowy system bezpośredniego obrazowania chemicznego w podczerwieni i skaningową mikroskopię elektronową, aby zbadać, czy w ludzkim sercu i otaczających go tkankach występują mikroplastiki. Próbki mikroplastiku pobrano od 15 pacjentów poddawanych zabiegom kardiochirurgicznym, w tym od 6 osierdzia, 6 tkanki tłuszczowej nasierdzia, 11 tkanki tłuszczowej osierdzia, 3 mięśnia sercowego, 5 przydatków lewego przedsionka i 7 par próbek krwi żylnej przed- i pooperacyjnej. Mikroplastiki nie były powszechnie obecne we wszystkich próbkach tkanek, ale w pięciu typach tkanek znaleziono dziewięć rodzajów mikroplastików, z których największy miał średnicę 469 μm. W próbkach krwi przed i pooperacyjnych wykryto także dziewięć rodzajów mikroplastików o maksymalnej średnicy 184 µm, a rodzaj i rozkład średnicy mikroplastików we krwi wykazywały zmiany po zabiegu chirurgicznym. Co więcej, obecności poli(metakrylanu metylu) w uszku lewego przedsionka, nasierdziowej tkance tłuszczowej i osierdziowej tkance tłuszczowej nie można przypisać przypadkowemu narażeniu podczas operacji, co stanowi bezpośredni dowód na obecność mikroplastików u pacjentów poddawanych operacjom kardiochirurgicznym. Konieczne są dalsze badania w celu zbadania wpływu operacji na wprowadzanie mikroplastików oraz potencjalnego wpływu mikroplastików w narządach wewnętrznych na zdrowie człowieka.
Cząsteczki mikroplastiku mogą utrzymywać się w różnych obszarach ludzkiego ciała. Jak ilustruje Ryc. 3, próbki tkanek zawierały znacznie wyższą liczbę MP niż odpowiadające im próbki krwi od tej samej osoby, co budzi obawy dotyczące potencjalnej bioakumulacji. Nasze wyniki sugerują również, że cząsteczki MP z dużym prawdopodobieństwem rozprzestrzeniają się w różnych narządach w całym organizmie: jeśli ksenobiotyk nie zostanie wyeliminowany i przedostanie się do krwiobiegu, będzie mógł zostać przetransportowany do każdej tkanki, do której przepływa krew. Poza tym różnorodność zliczeń MP w różnych próbkach tkanek oznacza, że MP mogą wywierać odmienny wpływ na różne tkanki
Są to katastrofalne odkrycia dla rasy ludzkiej. Te hydrożelowe tworzywa sztuczne ulegają bioakumulacji. Jesteśmy cały czas bombardowani tym materiałem, a broń biologiczna C19 i leki znacznie pogarszają sytuację. Analiza żywej krwi wykazuje skrajne skażenie i mamy teraz dowód, że dotknięte są wszystkie narządy. Ile może znieść organizm? Oczywiście ci ludzie potrzebowali operacji serca.
Brakuje mi słów…
KATASTROFALNIE.
KATASTROFALNIE.
KATASTROFALNIE.
Źródło https://anamihalceamdphd.substack.com/p/humans-turning-into-cyborgs-scientific
