Esej jest poruszającym i głęboko osobistym wołaniem o odzyskanie siebie w świecie, który uczynił z naszej psychiki pole walki.

Dla płatnych subskrybentów Substack.

To opowieść o tym, jak system — rozumiany jako zestaw społecznych, kulturowych, edukacyjnych i medialnych nacisków — wszedł niepostrzeżenie do naszego wnętrza i zaczął żyć naszym głosem, naszymi przekonaniami, lękami, wyborami. Nie krępuje nas już tylko z zewnątrz – on wszczepił się w nasze myślenie, emocje, ciało, poczucie wartości.

Esej ujawnia, że:

• Wolność, którą nam obiecano, często jest fałszywą iluzją – skrojoną pod potrzeby rynku, społeczeństwa, kultury sukcesu.
• Prawdziwa niewola nie zawsze ma kajdany – czasem ma formę wiecznego „muszę” i milczącego „nie wypada”.
• Zatraciliśmy kontakt ze sobą – przez nadmiar bodźców, oczekiwań, porównań, szum informacyjny.
• Nie jesteśmy popsuci – tylko przeładowani, zdezorientowani, przeciążeni cudzymi narracjami.

To także tekst pełen empatii, który nie oskarża, lecz współodczuwa. Nie daje gotowych recept, ale prowadzi za rękę przez prawdę, która boli – i przez to uzdrawia.

W kolejnej części esej odpowiada na pytania:

• Jak zacząć wracać do siebie?
• Jak sięgnąć po to, co naprawdę moje?
• Jak rozpoznać głos własnego serca, kiedy wszystko wokół mówi, że jesteś niewystarczający?

To nie tylko tekst. To lustrzane odbicie wewnętrznego wołania wielu z nas – tych, którzy czują, że życie to coś więcej niż „radzenie sobie”.
To zaproszenie do radykalnej uczciwości wobec siebie i do powrotu tam, gdzie jesteśmy najbardziej żywi.