Ajay Banga, Bank Światowy i historia Indii…

Źródła: CADTM

Ajay Banga, który sprowadził KFC i Pizza Hut do Indii i zarabia około 5,2 miliarda rupii indyjskich (INR) dziennie, przejął stery w Banku Światowym na początku czerwca. Został ciepło przyjęty przez wszystkich. „ Zarząd jest bardzo zainteresowany współpracą z Panem Bangą w procesie rozwoju Grupy Banku Światowego ”, czytamy we wcześniejszym komunikacie prasowym . Banga został nominowany na to stanowisko pod koniec lutego przez prezydenta USA Joe Bidena. Był jedynym kandydatem do zastąpienia odchodzącego dyrektora Banku Światowego Davida Malpassa. Według Oxfamu „Prawdziwy test Ajay Banga zaczyna się teraz: zmiana orientacji Banku Światowego, aby zająć się skrajnymi nierównościami, które pozbawiają miliardy ludzi bezpieczeństwa ekonomicznego i godności. Nowe inwestycje potrzebne do rozwoju muszą być kierowane przez sektor publiczny i koncentrować się na wydobywaniu ludzi z ubóstwa – potrzebujemy także zabezpieczeń wokół prywatnych finansów, które szaleją zbyt długo” . [ 1 ]

Uważa się, że jego nominacja ilustruje rosnący trend w kierunku integracji i różnorodności w międzynarodowych instytucjach finansowych. Komentatorzy świętują to ważne zwycięstwo dla promocji różnorodności na najwyższych szczeblach zarządzania.

Vishwaguru , światowy lider

Jest to z pewnością powód do dumy dla Indian zarówno w Indiach, jak i za granicą, dodając do wyglądu Kamala Harris i Rishi Sunak. Kandydaturę indoamerykańskiego giganta biznesowego Ajaya Banga na prezesa Banku Światowego poparli laureaci Nagrody Nobla, filantropi i inne osobistości wysokiego szczebla. Jednak roszczenia Indii do tytułu „światowego lidera” („Vishwaguru”) są wątpliwe, biorąc pod uwagę głód około 810 milionów ich obywateli, spadające wskaźniki zatrudnienia i płac oraz rażące nierówności. Według Global Inequality Report 2022, dolne 50% indyjskich gospodarstw domowych posiada tylko 6% bogactwa kraju. Podczas gdy 10% i 1% osób o najwyższych dochodach posiada odpowiednio 65% i 33% całkowitego bogactwa [2 ].Ale niektórzy Indianie radzą sobie wyjątkowo dobrze. Podsycają marzenie, które inspiruje walczących rodziców z klasy średniej do zmuszania własnych dzieci do odniesienia sukcesu.

Tymczasem media mówią o wartości netto Ajaya Banga w 2021 roku: 206 milionów dolarów, czyli ponad 17 miliardów rupii, i jego pensji w wysokości 5,2 crore rupii dziennie jako byłego dyrektora generalnego Mastercard. Można się zastanawiać, jak ci ludzie potrafią wydawać swoje pieniądze. W końcu nie można nosić dwóch strasznie drogich koszul jedna na drugiej. Ale wydaje się, że nikt nie kwestionuje nieuniknionych transakcji, które firmy obsługujące karty kredytowe wykorzystują do bankructwa swoich klientów. Niewielu kwestionuje fakt, że Banga będzie służył interesom wybranej grupy krajów Północy jako prezes Banku Światowego, narzucając amerykańską kapitalistyczną hegemonię wszystkim przeciwnikom, czarnym i kolorowym, hakiem lub oszustem.

Ajay Banga na to wybitne stanowisko w tym kluczowym momencie może być postrzegany jako decydujący krok w tym kierunku, ponieważ G20 rozważa zreformowanie wielostronnych banków rozwoju, takich jak Bank Światowy i MFW , podczas prezydencji indyjskiej. W rzeczywistości, chociaż Ajay Banga urodził się w Indiach, uzyskał obywatelstwo amerykańskie, co umożliwiło mu wybór na prezydenta. Nie zapominajmy, że MFW i Bank Światowy miały odpowiednio europejskiego i amerykańskiego prezydenta od czasu ich powstania. Stany Zjednoczone, ich sojusznicy, międzynarodowe korporacje i najbogatszy 1% światowej populacji zawsze potrzebują Amerykanina, który będzie dbał o ich interesy.

Bank Światowy wychwala swoje bliźniacze cele: eliminację skrajnego ubóstwa i promowanie wspólnego dobrobytu. Jednak jej ostatni prezes nie ma doświadczenia w dziedzinie środowiska i klimatu ani w polityce „rozwojowej”. Głównym atutem Ajay Banga są jego powiązania w świecie biznesu i finansów. Jego osiągnięcia jako dyrektora generalnego głównych organizacji finansowych, takich jak Citigroup i Mastercard, dobitnie pokazują, że podczas swojej kadencji będzie nadal wspierał ekstrawagancki system kapitalistyczny poprzez neoliberalne pożyczki i warunki narzucone przez Bank Światowy.

Mastercard i historia integracji

Kadencja Ajay Banga w Mastercard jest chwalona za wspieranie wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu i włączenie finansowe poprzez otwarcie Centrum wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu. Według niektórych celem tej inicjatywy było promowanie sprawiedliwego rozwoju gospodarczego i rozszerzenie dostępu do usług finansowych społecznościom o niedostatecznym poziomie opieki [ 3 ]. Organizacja twierdzi, że wprowadziła miliard ludzi, 50 milionów handlowców i 25 milionów kobiet-przedsiębiorców do gospodarki cyfrowej [ 4 ]. Bliższe przyjrzenie się historiom integracji finansowej Mastercard pomoże nam to zrozumieć. «Starając się zapewnić bankom 500 milionów biednych ludzi na całym świecie, Banga nawiązała współpracę z Południowoafrykańską Agencją Ubezpieczeń Społecznych (SASSA) i Net1, wymuszając korzystanie z kart debetowych MasterCard w celu wypłaty świadczeń. Ten system płatności kartą miał uchronić biednych mieszkańców RPA przed długimi kolejkami w słońcu przed urzędami państwowymi (źródło zbyt wielu zgonów wśród osób starszych), uchronić ich przed kradzieżą w punktach dystrybucji i obniżyć koszty. , pozwalając w ten sposób rządowi zaoszczędzić pieniądze [ 5 ]”.

Ponieważ Mastercard szybko rozprowadził 10 milionów kart, „ Net1 utworzył spółki zależne, które sprzedawały produkty finansowe odbiorcom, w tym pożyczki (Moneyline), ubezpieczenia (Smartlife), czas antenowy i energię elektryczną (uManje Mobile) oraz płatności (EasyPay).

Jako monopolista, Net1 kontrolował cały przepływ płatności. Firma miała idealną pozycję nie tylko do wypłacania zasiłków, ale także do sprzedaży produktów finansowych i pobierania spłat w momencie płatności.

Odbiorcy nie mogli spłacać swoich długów, ponieważ spłaty były automatycznie potrącane i nie były już zależne od ich zachowań konsumenckich. Ponieważ spłaty Net1 zmniejszyły ich świadczenia socjalne do zera, beneficjenci zwrócili się do innych pożyczkodawców, formalnych i nieformalnych, z których większość również otrzymała automatyczny zwrot kosztów usług Net1.

Podczas gdy Net1 twierdził, że udziela pożyczek bez odsetek, ich miesięczna „opłata” wynosiła zazwyczaj ponad 5% miesięcznie. Chociaż technicznie dozwolone przez National Credit Law, te stopy procentowe wynosiły ponad 30% w przypadku standardowej 6-miesięcznej pożyczki. W tym czasie oprocentowanie kart kredytowych wynosiło nieco ponad 20% w skali roku. Dzięki wysoko oprocentowanym pożyczkom Net1 osiągnął większy dochód z produktów integracji finansowej niż z dystrybucji świadczeń socjalnych w latach 2015-2017 [ 6]” Obecnie miliardy gospodarstw domowych o niskich dochodach mają konta bankowe i otrzymują przelewy pieniężne. Rezultatem jest strukturalne zadłużenie dodane do zdolności pożyczania, postrzegane obecnie jako nowe „uprawnienie” społeczne w następstwie mikrofinansowania, które ma zapewnić wyjście biednym.

Jest to oznaka pojawienia się nowej formy ubóstwa, jeszcze bardziej nienawistnego, będącego bezpośrednią konsekwencją wyzysku najsłabszych, co prowadzi ich do coraz większego zadłużania się, aby spłacić poprzednie długi i przeżyć. Wysokie poziomy zadłużenia wśród pracujących ubogich i znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji stały się niepokojącym problemem społecznym w najbiedniejszych krajach świata, a także w gospodarkach o średnich dochodach, takich jak Republika Południowej Afryki i Brazylia.

Ilustruje to tragedię powołania Banga na prezesa WB, zwłaszcza gdy pilność kryzysu klimatycznego wymaga nowej generacji środków eko-społecznych, które autentycznie i sprawiedliwie zaspokajają potrzeby tych, którzy nadal płacą – na Globalnym Południu – konsekwencje złą politykę rozwojową oraz nadmierną konsumpcję i produkcję gazów cieplarnianych na Globalnej Północy.

Decyzje IBRD (Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju) muszą być zatwierdzone przez 85% członków z prawem głosu. Jednak Stany Zjednoczone mają de facto prawo weta, ponieważ posiadają 15,47% praw głosu. W Banku Światowym nie będzie więc żadnych merytorycznych zmian. Bez względu na to, czy przewodniczy jej obywatel amerykański z wielkiego przemysłu i finansów, zawsze będzie instytucją służącą interesom Stanów Zjednoczonych. Nadal będzie udzielać często drogich pożyczek w zamian za klauzule wspierające i deregulujące kapitalizm, pogłębiające różnice społeczne i płciowe oraz pogłębiające kryzysy ekologiczne i klimatyczne.

Mit prymatu Indii

Chociaż obserwujemy, że kilka osób pochodzenia indyjskiego zajmuje wysokie stanowiska, nadszedł czas, aby zrozumieć, że liderzy międzynarodowych koncernów z konieczności dbają o interesy swoich panów. Mogą być pochodzenia indyjskiego, ale liczą się zainteresowanie i lojalność. Brytyjski premier Rishi Sunak nie poda mu ręki, jeśli będzie musiał zdecydować się na politykę faworyzującą Wielką Brytanię kosztem Indii. Podobnie w ciągu tych czterech lat Indie nie zyskały ani na jotę, ponieważ wiceprezydent Stanów Zjednoczonych ma indyjskie pochodzenie, jakkolwiek odległe i niedoceniane lub przeceniane może być to pochodzenie.

Dlatego być może mądrzej jest patrzeć na nominację Bangi lub Sunaka z dojrzałością i równowagą. W końcu ich „indyjskość” jest dziedzictwem, które noszą ze sobą, przede wszystkim dlatego, że kolor skóry czy nazwisko nie pozwalają im postąpić inaczej. Ale ich dojście do potęgi ekonomicznej lub politycznej – na zawrotne wyżyny – należy tylko do nich.